In het diepste van
mijn hart
ontmoette ik jou
je doolde daar al even
onbewust
maar ik was te bang
om je binnen te laten

mijn muren zo efficiënt
mijn hoofd goed gedresseerd
alles beter dan
gekwetst te worden
ge(k)raakt
opnieuw te verliezen
nee, niet nog eens

dan toont het leven
haar vastberaden plan
om muren te slopen
en harten te openen
omdat haar elixir dat liefde is
rijkelijk hoort te vloeien
oh ik trilde en ik beefde

de angst is torenhoog
wanneer de eerste steen valt
het hoofd verliest terrein
de desillusie van controle
moed die uit het puin herrijst
ja, ook ik wil liefhebben
zo graag houden van

en toen kwam jij
klaar was ik niet
je nam mijn hand
we sprongen diep
het water in
mijn verleden toekijkend
vanop de houten kade

we kwamen boven
met natte haren
en een blik op ja vooruit
op oneindig veel
met heel mijn hart
maar met kleine stapjes alsjeblieft
de toekomst tegemoet

want ik voelde dat
mijn diepste wonde
gewiegd kon worden
gestreeld
in twee warme armen
veilig en geborgen
die nu
de jouwe zijn