Lichaamstaal

9 maart 2024. Vorige week zag ik een bevriende advocate. Ze vertelde me dat ze de laatste tijd enkele beangstigende fysieke ervaringen had. Zo kreeg ze een paniekaanval die uit het niets leek te…

Read More

Een beetje sterven, en dan opnieuw geboren worden

Een nieuw jaar, met een laagje sneeuw. Ze kraakt onder mijn voeten wanneer ik stap, en de winterzon verwarmt mijn gezicht. Ik voel rust. En licht. Sinds 2 januari is er een nieuw hoofdstuk voor mij…

Read More

De leegte in jezelf vullen met… jezelf

16 november 2023. 40 ben ik geworden, 12 dagen geleden. Amai. Hoe schoon is dat. Het voelde als een nieuw begin. Ik had een verjaardagsetentje gegeven met warme vrienden om me heen, hier in…

Over leven en overleven

21 september 2023, Audresselles. De weerkundige herfst begint. Mijn werk op de camping is voorbij. Zacht maar zeker sla ik de pagina om, samen met het einde van de zomer. Zzzoep. Eerlijk gezegd kom…

Wij, makers van het nieuwe

Ik woon in een dorp met zo’n 150 inwoners. Het dorp bestaat grof gesteld uit twee kampen: mensen die voor en mensen die tegen de burgemeester zijn. Het verhaal gaat over twee familieclans die al…

How are you, really ?

Wie mij kent, weet dat ik al heel wat verschillende jobs heb gedaan. Dit seizoen werk ik op een camping, op 5 minuten fietsen van ons huis: Domaine d’Haulmé. Ik coördineer de receptie, stuur een…

Wat is sterk ?

“Vroeger was ik sterk”, zei ze, “ik mis dat”. Ik vroeg haar wat ze bedoelde met ‘sterk’. “Dat ik geen pijn voelde”, antwoordde ze. Ik zei voorzichtig dat ik het sterker vind om te proberen naar je…

Alleen op reis

1 maart 2023, Aljezur, Portugal. Ik vlei me met mijn zwarte T-shirt tegen een witte muur om de eerste lentewarmte te absorberen. Zo een die nét iets warmer is als bij ons. Een warmte die je lichaam…

Ode aan de innerlijke werkers

Het begin van een nieuw jaar verdient een thema. Een ode tegelijkertijd. 2023 is mijn ode aan alle innerlijke werkers. Jij. Ja, jij. En jij. En ook jij, die misschien niet eens weet dat hij een…

Read More

Rouw in het licht

Deze week lunchte mijn vriend met een collega. Die vertelde hem dat het niet zo goed ging met zijn vrouw. Haar vader was vorig jaar overleden en ze huilde nog steeds en lag ‘s nachts soms wakker.…

Read More

Verlies in de lijn (2)

Het is een grijze, druilerige herfstdag. Het stilstaan bij mijn familielijn en de vele verliezen raken ook aan mijn verdriet. Ik mis mijn moeder. Ik bedenk me dat ik het nooit bewust beleefd heb,…

Verlies in de lijn

1918. Mijn grootmoeder Wilhelmina (Mientje) was 6 toen haar moeder Jeanne stierf aan de Spaanse griep. Jeanne Le Brun was de enige dochter van Theo Le Brun en Wilhelmina Muller. Tijdens de…

Lichaamsgerichte wát ?

Dit voorjaar volgde ik een opleiding Lichaamsgerichte Traumatherapie in Nederland. Ik deel graag de 6 belangrijkste inzichten die ik uit deze opleiding meeneem. 1) Trauma(delen) zit(ten) vast in…

Over eenzaamheid

Vorige week zag ik voor het eerst sinds het uitbreken van de pandemie mijn beste vriendin terug. Ik kan niet omschrijven hoeveel deugd het deed om haar opnieuw te kunnen aankijken, vasthouden en…

Wat overblijft

Deze week deelde mijn Reiki leraar Griet wijze woorden in haar wekelijkse livestream: “Om iets te kunnen loslaten, moet je het eerst kunnen omarmen.” Ik voelde hoe de woorden resoneerden in elke…

Verwonderd zijn

Sinds kort ontvangen wij wekelijks een bio groentenpakket uit de velden van Anderlecht. Ik weet niet of veel mensen onze streek kennen, maar wij wonen dus én in Brussel én op het platteland 🙂 Als ik…

De zelfliefdetocht

Ik discussieer graag met de oudste dochter van mijn lief. We filosoferen over van alles en nog wat, maar meestal over diepmenselijke thema’s en de zin van het leven. Lea is 19. Een goedlachse meid…

Read More

Herinnerd worden

Ik ben een grote fan van Roy Orbison. Als kind groeide ik op met zijn platen. Zijn breekbare stem raakt mijn hart en maakt mij zacht. Onlangs ontdekte ik dat er een documentaire over zijn leven…

Read More

Het laatste moment

Ik lig met m’n rug op een ponton aan de vijvers van het Erasmusziekenhuis. De wind waait gretig door de treurwilgen en ik denk aan hoe vluchtig het leven is. Vorige week donderdag nog werd mijn…