Ze trok aan mijn mouw
is dat nu nog niet gedaan
die rouw
haar blik zocht een einddatum
ergens achter in mijn ogen
maar ik had ‘m niet en slikte
wat voelde ik me verloren

ik moest functioneren
graag snel en efficiënt
voor de cijfers als dat kon
maar wanneer mocht mijn ziel
in haar tranendal flaneren
zo zachtrood gekleurd
door de avondzon

ik zocht hoekjes en kantjes
nog een inhammetje
hier en daar
om even zacht te snikken
zo tussen twee tassen koffie
en dan weer te zeggen
het is ok, hoor
ik ben klaar

maar wat wou die rivier in mij
graag stromen oer-krachtig
mede schippers hebben op haar zee
om samen tegen de golven te beuken
en zo hard te huilen
tot het geen pijn meer deed

dan zou ik dansen door de rouwstorm
in plaats van stiekem liggen kniezen
walsen in de regen tot
tranen en druppels zich vermengen
in de zuurstofrijke hemel
ja, daar zou ik voor kiezen

–

wanneer de champagnekurk knalt
en het vloeibare goud begint te bruisen
zo halen we de vacuümstop
van ons gewonde hart
om in alle levenslust
maar met reddingsvest
onze binnenwereld te doorkruisen

want wat ligt daar voor schoons
om te bevaren
de parels die ik in alle ogen zie
ik heb ook lang gedacht
dat ze er niet waren
want ik moest verder met functioneren
ben je er nu nog niet

nu zeg ik prompt en hartelijk nee
ik wil er ook niet zijn
mijn weg kronkelt graag
in ongekende dieptes
dus het spijt me
ik weet niet wanneer ik
vanavond thuis zal zijn

mijn hart is mijn agenda
ik heb afspraken met intense vreugde en diepe pijn
twee plekken die -besef ik nu-
na al dat landkaartreizen
twee kanten van
dezelfde medaille zijn